Eindelijk…mijn favoriete tv-programma is uitgevonden! Het programma ‘Het Geheime Leven van een 4-jarige’ laat namelijk feilloos zien wat wij volwassen van kinderen kunnen leren. Met veel plezier heb ik naar de eerste aflevering van vorige week maandag gekeken.
Het concept is als volgt: acht kleuters worden bij elkaar in een ruimte gezet, met een berg speelgoed, en ze worden geobserveerd. Hun gedrag wordt vervolgens geanalyseerd door een ontwikkelingspsycholoog en een pedagoog en er wordt vooral gekeken naar: hoe vinden ze hun plek in de groep (macht en leiderschap), hoe sluiten ze vriendschappen, hoe gaan ze om met teleurstellingen?
Mijn favoriete kind uit aflevering 1 is Danique. Zij is, wat mij betreft, de spiegel voor onze huidige samenleving. Danique wil heel graag koning worden, maar Elle wil óók koning worden: dit botst uiteraard. Elle is duidelijk dominanter en Danique lijkt aanvankelijk eieren voor haar geld te kiezen. Toch doet Danique later nog een tweede greep naar het koningschap, waarbij ze door Elle weggeduwd wordt. Opnieuw druipt Danique af, terwijl Elle haar eigen spel voortzet en Danique hierbij volledig negeert. Terwijl Danique van een afstandje naar Elle zit te kijken, broedt ze op een tegenactie. Want je ziet je haar denken: ‘…ik doe er ook toe’.
Subtiel schuift ze iets dichter bij het speelveld van Elle en ze probeert op gepaste afstand diens aandacht te trekken: door met kralen te gooien. Heel nonchalant, alsof het haar niets kan schelen. En het werkt, want Elle ziet haar. En later, als er ruzie dreigt te ontstaan over schoenen die ze allebei aan willen, zijn ze zelfs in staat om een compromis te sluiten.
De spiegel die Danique ons voorhoudt: negeren is geen optie. Iedereen wil gezien worden, dat is nu eenmaal een menselijke behoefte. Dit zijn nog maar 4-jarigen; die gooien met kralen, stoepkrijt of kleurpotloden. Maar volwassenen die genegeerd worden….bevolkingsgroepen die genegeerd worden….die zullen er uiteindelijk alles aan doen om weer in de picture te komen. Met alle mogelijke gevolgen van dien, soms verre van constructief of sociaal positief.
Danique is wat mij betreft de enige echte koning: laten we haar spiegel meenemen in ons dagelijks leven. Negeren is geen optie: laten we subtiel dichter tot elkaar komen.